คืนราตรีที่แสนมืดมิดอนธการ
แม้มีแสงจันทร์แต่น้ำกลบตาจนไม่เห็นทาง
แม้ใจยังเต้นแต่กลับรู้สึกว่าแหลกลาญ
แม้นาฬิกายังเดินแต่เหมือนความทุกข์ทรมานอยู่ตลอดกาล
แต่ในเวลาไม่นาน เมื่อถึงเวลา ณ ที่ตรงขอบฟ้า
พระอาทิตย์ยังขึ้นเหมือนเดิมเปล่งแสง
ไม่มีสักวันที่จะมาทำงานช้า
รถของพระอาทิตย์ที่เอาคุณธรรม 7 ข้อ มาแทนแรงม้า
ยังวิ่ง ทำงาน ยังเร่งทะยานอย่างไม่เคยคิดเหนื่อยล้า
เมื่อฉันเห็นแดดจ้า ฉันคิดถึงพระบารมี
ที่ส่องนำทางชาวไทยมาตลอด 70 ปี
พ่ออยู่บนฟ้าแต่พ่อก็รักเราอยู่ดี
เหมือนแสงแดดเช้านี้ที่ยังอบอุ่นอยู่ทุกนาที
ก้มกราบ ทรงเสด็จสู่สวรรคาลัย
ก่อนจะตั้งปณิธานด้วยความรักอาลัย
จะเอาคำสอนพ่อเป็นดังแสงนำไป
ให้ใจพ้นผ่านความมืดมิดในค่ำคืนยาวไกล
ยังคงมีศรัทธาในหัวใจ
ยังคงมีความหวังไม่สั่นไหว
เพราะพ่อสอน อย่ายอมแพ้ต่อสิ่งใด
ดวงอาทิตย์ยังขึ้นและลงไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสงเพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทางฉันไปจนวันตาย
พระองค์ทรงงานไม่ผิดกับแสงสุริยา
ส่องให้เห็นความพอเพียงบนมัชฌิมาปฏิปทา
ส่องนำทุกชั้นชนไม่เลือกวรรณะและศักดินา
ส่องพระทั่วทั้งองค์ให้เราปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
คือพระขัตติยาผู้ทรงงานหนักดังทินกร
ให้ความอบอุ่นแผ่แสงไพศาลในใจเหน็บหนาวของราษฎร
ให้เห็นทิศทางแล้วใช้ความเพียรแหวกว่ายด้วยใจไม่สั่นไม่คลอน
เหมือนพระมหาชนกผู้ว่ายอรรณพสู่ฝั่งมิถิลานคร
แผดความร้อน ให้เราสังเคราะห์แสง
จนเรามีอยู่มีกินทุกปากท้องล้านแสน
ในวันที่ผืนดินแห้งแล้งแตกระแหง
พระองค์ยังเสกให้เมฆกลั่นตัวเป็นฝนหล่นมาจนเย็นชุ่มหัวชุ่มแขน
ในยามที่แหงนมองฟ้าแล้วมองไม่เห็นอาทิตย์เพราะเมฆบัง
ลูกรู้ว่าหลังเมฆนั้นพ่อมองลูกอยู่ทุกเชื่อวัน
ลูกเชื่อว่าพ่อบอกลูกเหมือนแสงจากดวงตะวัน
ว่ามีรุ่งเช้ารอเราเสมอ ลูกจะเก็บแสงนี้ไปเป็นพลัง
ยังคงมีศรัทธาในหัวใจ
ยังคงมีความหวังไม่สั่นไหว
เพราะพ่อสอน อย่ายอมแพ้ต่อสิ่งใด
ดวงอาทิตย์ยังขึ้นและลงไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสงเพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทางฉันไปจนวันตาย
ไม่แปรเปลี่ยน ไม่ไหวสั่น ไม่เกลียดชัง ไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวันที่สาด ไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยน ไม่ไหวสั่น ไม่เกลียดชัง ไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวันที่สาด ไม่ขาดหายไป
ดวงอาทิตย์ยังขึ้นและลงไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสงเพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทางฉันไปจนวันตาย
จะขอพลี พลังที่ มีเหลืออยู่
นำความรู้ ที่ครูบา อุตส่าห์ให้
ใช้กายที่ พ่อแม่มอบ ลมหายใจ
เทลงไป ทำประโยชน์ ให้แผ่นดิน
70 ปี ที่ผืนดิน เย็นชุ่ม
เพราะพ่ออุ้ม รดเหงื่อปาน กระแสสินธุ์
จะก้าวย่าง ตามอย่าง พระภูมินทร์
เหงื่อที่ริน บัดนี้ไป จะให้ชาติ
จะยึดมั่น ในความเชื่อ เสียสละ
ปิดทองพระ หลังองค์ โลกนาถ
น้อมนำ พระบรม ราโชวาท
เป็นแสงสาด ส่องทาง วิถี
ลูกรู้ พ่อมอง ลูกอยู่
ลูกจะสู้ ให้พ่อเห็น ว่าลูกนี้
จะจดจำ ทำตามพ่อ ทั้งชีวี
เป็นคนดี ดังพ่อสอน ไม่คลอนแคลน